blissfull ignorance? II

Tja, blissfull? Vloek of zegen, de onwetendheid waarmee sommigen door het leven gaan. Hij heeft me wel aan het denken gezet.
Ik denk aan de piramide van Maslov (zo lekker toepasbaar op van alles en nog wat). Iedere laag is in principe onmisbaar voor het functioneren van onze maatschappij.
We moeten met geen haar op ons hoofd eraan denken neer te kijken op mensen die dag in, dag uit, de fabriek ingaan. De mensen die werken om te leven, en daarbuiten veelal slapen, eten, bier drinken en met de caravan elke zomer naar de camping in Frankrijk gaan. Is dat niet waar het bij ons allen om zou moeten gaan?

Genieten.

Het leven is zo ongelooflijk kort, zo een nietszeggend stipje op de tijdsbalk van het universum.
Waar draait het dan toch allemaal om? Wat stelt het dan nog voor, mijn kleine en grote zorgen, het zoeken naar een waardevol plekje in de maatschappij, waardering, geld, een hoog cijfer, een diploma, een gezin, een hond, een nieuwe dakkapel? Het is soms moeilijk voor jezelf uit te zoeken wat jij waardevol vindt en hoe je je leventje wilt invullen met al deze zaken. We zijn 'gezegend' met zoveel keuzes tegenwoordig, je ziet door de bomen het bos niet meer.

De meeste depressievelingen zijn hoogopgeleiden (of kunstenaars, zonder leed was er geen kunst). Dat wil zeggen; hoe meer je nadenkt over alles om je heen, hoe meer kans je loopt het genieten te verleren. Zo ondervind ik het zelf, althans. Ik leer elke dag iets nieuws op de universiteit, maar ik kan steeds minder vaak simpelweg genieten. Ik heb de neiging alles te analyseren, en mis daardoor soms het domweg 'leven'. Dronken worden, one-night-stands, lachen tot ik buikpijn heb, dat hoort toch ook bij het studentenleven? Naast de stroom van bloed, zweet en tranen die je veelvuldig ontsnapt een week voor je tentamens uiteraard. :o)

Ik vraag me ook af waarom er zoveel waarde gehecht wordt aan een diploma. Als je drie jaar hard gestudeerd hebt, en dan besluit eruit te stappen, omdat je het gewoon zat bent bijvoorbeeld, dan ben je toch ook ontzéttend ver gekomen? Dan bezit je toch ook fantastische kwaliteiten waarmee je een werkgever kunt verblijden? Het stoort me dat mensen je dan een opgever vinden, en dat het gevoel dat je gefaald hebt je wordt opgedrongen. Zeg ik dit omdat ik zelf mijn studie niet wil afmaken? Omdat ik stiekem bang ben dat mijn familie en vrienden mij lui vinden? Vast. Maar ik meen het wel.

Lieve mensen... het is niet zo makkelijk.
Elk mens op deze aarde wordt geboren met een last, zei Helen Hayes ooit heel treffend. De last dat je volwassen moet worden. Dat je het warme nest moet verlaten, de veiligheid, erop uit wordt gestuurd om het gevecht met de wereld aan te gaan. Je moet alles dat mooi is verliezen en vechten voor nieuwe mooie dingen die je zelf moet scheppen. Veel mensen hebben daar de kracht niet voor. Ik gelukkig wel, maar het is hard werken.
De gebruiksaanwijzing voor het leven is naar mijn mening de meest simpele ooit geschreven. Hij bestaat uit eenvoudige woorden:

Kijk, Luister, Huil, Lach, Heb lief, Geniet, Geef, Kies, Onderneem en Ontdek.
(Bij voorkeur innemen met meerdere personen voor een sterker effect)