Noordwijk heeft ook chocopops

Gisteren was het rustig in de kroeg. Ik heb de hele avond zitten praten met een zeer inspirerend persoon. Een Portugees van een jaar of 50, met lange, grijze dreadlocks tot aan zijn kont. Het is net of elke zin die hij spreekt een mooie boodschap bevat. Hij spaart geld om te reizen. Hij reist heel Europa door, er is geen plek die hij niet kent. Overal ontmoet hij interessante mensen, maakt hij nieuwe vrienden, en leert hij weer iets waardevols over het leven. Daarna reist hij naar de volgende plek. En dat doet hij allemaal in zo’n sisi-busje. Ja, die bestaan blijkbaar ook buiten de reclame! Gaat maar 45 kilometer per uur, maar waarom zou je harder willen? Het biedt je een mooie gelegenheid van het uitzicht te genieten. Het zet me aan het denken, dit soort mensen. Waar ben ik naartoe op weg in mijn leven? De wereld is zo groot en zo ontzettend mooi. Ik wil het zien. Alles! Ik wil mijn tijd niet verdoen al zeurende over een land waar het in augustus continu regent, terwijl ik een huisje kan kopen ergens waar de zon altijd schijnt. Waarom zou ik dat NIET doen? Ik kan zo even geen reden bedenken.

Maargoed, totdat het geld en de tijd voor een enkeltje paradijs daar zijn, volsta ik met een weekendje Noordwijk. Het was erg gezellig!! Gelukkig waren we zelf het zonnetje in huis, want het was bewolkt en het waaide nogal hard.
De hotelkamer was piepklein! Met een heel laag plafond, alsof ik mij op de 8 ½ e verdieping van het gebouw bevond, net als in Being John Malkovich. De tv was in een onmogelijke hoek gehangen, zodat je achterstevoren & op z’n kop aan het voeteneind van het bed moest gaan liggen/hangen om toch nog in bed tv te kijken. En nu komt het ergste: geen minibar. En ik had mij nog zo voorgenomen daar gruwelijk misbruik van te maken. Godzijdank zijn wij heel goed voorbereide vrouwen, en de zelf meegebrachte rosé vloeide rijkelijk. De kamer was eigenlijk rookvrij, maar een sigaretje (of tien) voor het slapen gaan moet kunnen. Ik heb de wc-borstelhouder omgetoverd tot een riante asbak. Naarmate de nacht viel veranderde het bed langzaam in een groot, zacht luchtkussen (waar je als kind uren op rondsprong en perfecte salto’s op maakte – zou ik nu nog steeds doen als 25-jarigen werden toegelaten. Waarom zijn er geen pretparken en speeltuinen voor volwassenen?) Na een paar uur springen en dansen werden wij bevangen door de welbekende drang naar chocolade. Ik ben naar buiten gegaan om iets te zoeken wat onze honger kon stillen. Op slechts mijn sokken, daar kwam ik later pas achter. Het enige wat ik kon vinden was een cafetaria die eigenlijk al dicht was, maar de eigenaar las de wanhoop op mijn gezicht en gaf me al knipogend twee chocolade ijsjes. Tevreden konden wij gaan slapen. Natuurlijk eerst nog even over seks gepraat (dat doen alle vrouwen die samen in een hotel logeren, vast ingrediënt). “Doet die van jou dat ook ja?” “Hebben jullie weleens….?” “Hoe vind jij het als hij….” Etc. En; hoe hard mag je iemand op zijn billen slaan? Waar ligt de grens? Als je vriend bevredigd is en in slaap dreigt te vallen terwijl jij nog in vuur en vlam staat, mag je je dan wenden tot je vibrator? Of is dat onbeleefd? Etc. etc…
Sorry heren, dat doen wij vrouwen gewoon. Wij praten over jullie ja. Geen detail blijft achter nee. Deal with it.
Op tv was een programma gaande over allerlei afrodisie om lust op te wekken. Onze conclusie: giet er maar gewoon wat wijn in, dat werkt prima.
De volgende dag over het strand gewandeld, in het zand boodschappen naar onze geliefden geschreven, uit eten geweest, billen verbrand onder de zonnebank, mijn haar geverfd, Christi’s haar geknipt, een heel vies broodje brie gegeten, heel veel gelachen, én Kraaijkamp Junior zien lopen!! Toppunt van mijn weekend hoor.
Neen, het wérkelijke toppunt was dat er bij het ontbijtbuffet CHOCOPOPS geserveerd werden. C H O C O P O P S ! ! !

Ik heb ze de afwezigheid van een minibar uiteraard meteen vergeven.