kapper

De stoel zit niet lekker, het ruikt naar allerlei chemische producten, op de grond om je heen liggen vieze plukjes haar van het vorige slachtoffer, en tot overmaat van ramp heb je jeuk aan je oor maar kun je de uitgang niet vinden van de tent die ze om je nek geknoopt heeft. Die áltijd te strak zit, natuurlijk.
Je begint je af te vragen waarom je zo ontevreden bent met je huidige coupe. Shakira heeft toch ook duidelijke uitgroei? Misschien komt het wel weer ‘in’. En die dode puntjes zijn plotseling niet zo lelijk. Het maakt je haar zelfs langer. Waarom verwijderen? Wat doe ik hier, mompel je in jezelf. De thee die ze je voorgeschoteld heeft is lauw, en in de grote spiegel tegenover je valt die nieuwe puist wel érg op. Alsof een mooi trendy kapsel dat hoofd nog kan redden. Je vraagt je nogmaals af wat je bezielde om deze afspraak te maken.
Uit de stapel gossipbladen vind je na lang zoeken eindelijk een blad dat je het lezen waard vindt; de Nieuwe Revue. In het Duits, zie je als je er iets langer naar staart. Dan maar een Story, op dit moment wil je alles lezen om de tijd te doden zodat je niet steeds per ongeluk weer naar die puist kijkt en in een depressie zakt. Het blad blijkt vier maanden oud te zijn en alles wat erin staat weet je al. Wat een service!
Je hebt het koud en je wilt een sigaretje roken. Duitse bladen in het openbaar laten rondslingeren mag blijkbaar wel, maar roken bij de kapper is uit den boze. Wat een vreemde maatschappij.
Over een uur sta je bij de kassa, geld uit te geven dat je helemaal niet kunt missen, voor een kapsel dat bij thuiskomst meteen weer veranderd wordt. Want hoe je het ook went of keert, ze doen het nooit goed.

Ik mis mijn dode puntjes...