nachtelijke bolletjes wol

Het is half een in de nacht, ik heb net gewerkt en loop met Dali door de sneeuw naar huis. Dali heeft die ochtend voor het eerst in zijn leven sneeuw gezien en hij vind het super dope (dat zijn zijn woorden hoor)! De stad is één grote speeltuin voor hem. Voor mij trouwens ook.
Ik laat hem lekker los lopen terwijl ik keihard loop te zingen. Er is toch niemand buiten, heerlijk! Lekker tegen sneeuw aanschoppen en in achtertuinen gluren enzo. Het zijn dit soort nachtelijke wandelingen waarin ik altijd besef hoe gelukkig ik zou moeten zijn. Het frustreert me mateloos dat ik niet gelukkig ben. Ik voel me zo'n zeikerd terwijl er in andere landen mensen verhongeren begrijp je. Het zijn de kleine dingen die mij blij maken. Een vriendin van mijn broertje die me verrast door te zeggen dat ze mijn blog leest. Dat vind ik zo leuk en lief om te horen. Blij! En ik heb een nieuwe vriendin. Ze is zo gezellig en vrolijk en puur. We kennen elkaar pas een paar maanden maar het klikt gigantisch en dat vind je niet zo 1-2-3 op deze leeftijd. Ook daar ben ik dankbaar voor. Blij!


Blij


Blij


Blij



Blij


Vlakbij mijn huis hebben een paar kinderen een sneeuwpop gebouwd. Het hoofd ligt eraf en ik besluit dat ik dat niet accepteer. Speelkwartier! Dus Dali en ik hebben een nieuw hoofd gemaakt, met blaadjes als ogen en mooie bloemetjes op het hoofd. Ik was er heel trots op, haha.
We zijn bijna thuis en ik loop langs een lege plastic zak. Ik ben er al voorbij maar dan besluit ik toch terug te lopen om hem weg te gooien. Ik kan er niets aan doen... ik heb zo'n ingebouwd afval-alarm dat mij ervan weerhoudt rotzooi te laten liggen. Dat het van een ander is vind ik zo'n slap excuus. Ik voel me soms zo'n vreselijke hippie, maar ik kan niet anders...

Eenmaal thuis heeft Dali heuse ijsklompen aan zijn pootjes, dus ik pak een grote handdoek om hem af te drogen. Lekker knus voor de televisie, kaarsjes aan... ik heb het zo gezellig thuis mensen!! Tijdens het afdrogen zit ik per ongeluk aan zijn piemel en ik zeg 'sorry'. Alsof het die hond iets kan schelen. Maargoed, als ik doorgaans een piemel per ongeluk aanraak zeg ik meestal sorry dus ook in dit geval. Het doet hem helemaal niks, merk ik nogmaals op. Honden zijn blijkbaar op andere manieren op te winden dan mensen. Ik ben trouwens blij dat alleen mensen seks met dieren willen. En dat het tegenovergestelde zich niet voordoet, bedoel ik. Dát zou link worden, als de nietsvermoedende boerin 's morgens de stal aan het uitmesten is en het paard zijn geilheid niet kan bedwingen en haar plots van achteren benadert... hinnik !
Nee, gelukkig zijn er onder de mensen alleen psychisch zieken. Mannen die een paard anaal verkrachten met een bezemsteel enzo... gelukkig 'alleen' mensen!

Ik dwaal af. Ik wilde alleen even kwijt dat ik een heerlijke avond heb gehad, ondanks de hindernissen waar ik de laatste tijd tegenaan loop in het leven. Ik kan mijzelf uren vermaken met m'n gekke hersenspinsels. Verwen jezelf eens zoals ik dat doe... (ehm...) kaarsjes aan, dieren op schoot, sigaretjes in handbereik, een goede film op standby...geniet van de tijd met jezelf! Trek je boots aan en ga midden in de nacht tegen sneeuw aanschoppen! Zing, dans, laat je gedachten de vrije loop.

Over de liefde wil ik momenteel niets kwijt. Laat ik dan maar Plato citeren:
"Liefde is een ernstige vorm van krankzinnigheid"