lördag, februari 04, 2006

typisch

Een vriend van me kwam vanmiddag een kopje thee drinken. Hij vertelde dat hij
naar een
kickboksgala in Roosendaal zou gaan dit weekend, en liet trots het kaartje
zien. Ik bekeek het en gaf het hem goedkeurend terug. "Ik berg het gauw op, anders
eet je hond mijn kaartje," zei hij nog lachend. O, ironie.


Een half uurtje bijkletsen later ging hij er vandoor, en hij checkte nog even of hij alles had...
Op dat zelfde moment zag ik op de grond een paar stukjes groen papier liggen...
en een voldane Dali lag ernaast. Hoe zijn dit soort dingen toch mogelijk, hè?

"Het gaat toch uh.. alleen om dat nummertje onderaan het kaartje?.....Toch, hej?" zei ik.
(Maar om eerlijk te zijn: ik betwijfel het.)

4 kommentarer:

Anonym sa...

Dalí, de Ripper van Zutphen. *smiley*

Maar jij had je hond natuurlijk op het idee gebracht... Hij doet wel zo schattig alsof hij alleen maar honds verstaat, maar ondertussen begrijpt hij kennelijk alles wat je zegt. Pas op je woorden, Hannah!

Anonym sa...

Zo, ik heb ff op je gestemd hoor. leuk stukje, Hannah. Ik heb dat blad maar meteen gekocht want ik wilde verder wel een eerlijke mening en cijfer geven aan de andere inzenders. (Maar jij hebt het hoogste cijfer van me hoor) ;).

En die Dali toch, hihi..Maar het blijft een schatje hoor :)

X Maryque
p.s: (EN WANNEER KOM JE NOU EENS LANGS?)

Sehnsucht sa...

Hey Hannah,

Ook jij hebt mijn stem. Ben het met Maryque eens dat ik ook de anderen een eerlijk cijfer wilde geven dus heb ook het blad gekocht, maar ik moet zeggen dat ik de rest van de columns echt geen drol aan vond.

Over drollen gesproken....was er nog een kaartje in Dali's drolletje terug te vinden? :D

Hannah sa...

hij is wel binnen gekomen, gelukkig...