10 kilo afvallen en een paar zonnebankjes, dan ben ik weer in orde. Denken jullie dat ook altijd? Maar waarom lukt het me dan niet? Ik probéér op mijn eten te letten, ik probéér veel te wandelen, ik probéér me suf maar echt lukken wil het niet. Dan wil je het niet écht, zei iemand. Krijg de tering! Krijg de tering ja, want zij is dun en zij behoort daarom haar mond te houden. Ik weet zeker dat ik best een lekker wijf zou zijn zonder die door cellulitis aangetaste reet. Zonder die love handles. Zonder die klotsende pens. Ik wil het kwijt!! oh ...
ik ben zooooooooooooo gefrustreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerd mensen !
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrrrrrrrgh.
Schreeuwen op papier lucht trouwens niet op (maar de buren slapen al).
Ik liep vanmiddag door de stad te hoesten, toen een jongen achter mij grappig dacht te zijn en mijn kuch probeerde na te doen. Ik draaide me om, liep naar hem toe en vroeg hem wat er zo grappig was. Of mijn hoest hem soms lastig viel. Hij schrok een beetje, excuseerde zich en liep door. En terecht! Want waarom moest ik iets terug zeggen? Waar komt die agressie vandaan? Wat voor evil proces speelt er zich in mijn lichaam af? En hoe lang is dit al gaande? Misschien heb ik afgelopen zomer in het Giger museum een alien doorgeslikt. Binnenkort is hij volgroeid en baant hij zich door mijn ribbenkast een weg naar buiten.
Ik waarschuw jullie alvast voor mezelf, want ik heb geen idee wat er dan gaat gebeuren.
Prenumerera på:
Kommentarer till inlägget (Atom)
9 kommentarer:
Note to self:
Don't piss off Hannah.
Ben gisteren uitgevallen tegen zo'n gozertje die met z'n sporttas steeds tegen mijn enkels en schenen aanbeukte omdat ie waarschijnlijk als eerste de trein uit wou.
"Wat loop je nou te PUSHEN man?"
Erg on-Pascal. Normaal had ik hem netjes gevraagd d'r mee te kappen. Ik schrok er zelfs een beetje van omdat het uit het niets kwam. Hij schrok trouwens ook.
En een dag daarvoor zat er een gozer op het uitklaptafeltje dat aan de achterkant van mijn stoel zat te trommelen. Na 3 maten trommelen moest ik van mezelf in actie komen en dat deed ik ook!
"Er zit hier iemand. Dat getrommel is vreselijk irritant"
Hij stopte!
Wel gek dat ik zo ben de laatste paar dagen. Misschien ben ik ongesteld ofzo!
Ik ben weer heel gedisciplineerd begonnen met drie keer in de week sporten (dat mag zwemmen zijn, fietsen, skaten of fanatiek wandelen, net waar ik zin in heb). Je begrijpt dat het in week 1 perfect ging, in week 2 al minder en over week 3 heb ik het nog niet, want dat is volgende week.
Natuurlijk wil ik het wel echt, maar het leven zit me telkens in de weg. Er zijn zoveel dingen die ik echt niet wil missen dat ik er niet aan toe kom goed voor mezelf te zorgen.
Eén ding is me al wel gelukt: Verbranden op de zonnebank. 20 Minuten plat op mijn rug liggen met mijn ogen dicht kan ik blijkbaar zo goed dat ik niet weet wanneer het genoeg is geweest. Te weinig of te veel, maar nooit precies genoeg. Maar hey, daar ben je vrouw voor, nietwaar?
Liefs!
pascal...ben je echt ongesteld? volgens mij is dat niet goed als een man dat is... heb je ook steeds zin in chocolade enzo? pas op !!
Nja, ik bloed niet. Al kreeg ik bij mijn ouders wel wat chocola gisteren, wat ik lekker vond. Maar da's niet omdat ik er om vroeg ofzo.
Het is die verschrikkelijk eindeloze snertwinter Hannah!! Iedereen die ik spreek, mijzelf inclusief, loopt op zijn of haar tenen. Chaos, chagrijnigheid, korte lontjes. Ik denk dat als het weer wat warmer wordt, iedereen, ook jij, zich vanzelf weer een beetje beter voelt. En anders kom ik gerust nog een kopje warme chocola voor je zetten :)
Volgens mij staan de sterren gewoon verkeerd of zo. Ik heb andere frustraties dan jij, maar ik begrijp het basisgevoel maar al te goed.
Wat dacht je ervan?
Deze zomer naar de eifeltoren en dan hééééél hard schreeuwen zodat heel Parijs uitloopt om te zien waar al dat lawaai vandaan komt. Televisieploegen komen op ons af, matrassen worden op de grond gegooid voor het geval ze denken dat we willen springen, maar in plaats van te springen gaan we naar het eerste winkeltje in de buurt waar ze Ben en Jerry's verkopen. Als we vervolgens weer wandelend naar Nederland gaan ben je én een aantal kilo's kwijt en je frustratie!
Oh, oh, oh, wat ben ik toch geniaal :-p
Same here Hannah..lees mn nieuwe update maar
Hey Hannah!
Maak je nou niet druk, magere vrouwen zijn bah! Je gaat toch niet lopen sporten en diëten om bah te worden?
Groeten van een niet zo magere man...
Skicka en kommentar