onzichtbare stenen

Ik kon niet slapen en was erg blij dat mijn tv tenminste nog niet afgesloten was. Er was een programma op de EO (tja) over het Boeddhisme. Ik heb altijd al gedacht dat dit een heel vrome en vredelievende levenswijze was (het is eigenlijk geen religie), en vanaf de eerste minuut was ik verkocht. Ik keek naar deze mensen en ik luisterde naar hen en ik kreeg een heel warm en tevreden gevoel van binnen. Dit klinkt nogal zweverig, maar zulke dingen gebeuren nu eenmaal en dat moet je nu maareens toegeven. Ik voelde me zo aangetrokken tot het Boeddhisme, en dat heb ik nooit eerder met een godsdienst of ideologie meegemaakt. Was dit een teken? Toeval? Bestaat toeval? Hoe dan ook, ik heb natuurlijk meteen de literatuur in huis gehaald en nu probeer ik elke dag een stukje uit mijn boeddha-boek te lezen. Boeddha was gewoon een man, een kerel met prachtige ideeen, en karma, chakra, nirvana etc. zijn in feite heel simpele dingen waar iedereen zijn weg in kan vinden. Niets zweverigs aan eigenlijk! Het Boeddhisme voedt de overtuigingen die ik heb, zoals het vegetarisme en het uitgaan van het goede. Maar ik besef ook dat ik nog veel moet leren om ooit echt een volwassen, 'bevrijdde' ziel te worden. Er kleeft nog vanalles aan me. Ik heb slechte gewoontes waar ik maar niet van af kom, zoals nagelbijten en mensen vertellen waar ik woon. Ik maak me veel te druk om wat anderen over me denken. Alsof dat er iets toe doet. Maar soms moet je even stil staan en luisteren naar wat ze achter je rug om over je zeggen. Tussen de beschuldigingen en vooroordelen ligt een kleine tip. Die kun je kiezen aan te nemen of niet. Je kunt er geen jointje mee bouwen hoor! ....maar als mensen jou op een bepaalde manier bekijken kun je eens naar je eigen gedrag kijken, en hoe dat dan misschien overkomt op anderen. Waarom zeggen ze dit over je? Als het niet waar is, waar komt het dan vandaan? Wat zeg of doe je dat zo'n verkeerde indruk geeft? Zo leer je soms hoe je andere mensen moet benaderen zodat ze het be-grij-pen.
Voor karma is geen Nederlands woord, maar ik benader het als de essentie van wie je bent. Niet naar de buitenwereld, maar wie je wérkelijk bent. Mensen laten tegenwoordig zo weinig van zichzelf zien, dat vind ik jammer. Ik zou zo graag eens op een feestje over karma praten, over verre reizen, over politiek, over het laatste boek wat die ander gelezen heeft, of wat zijn of haar grootste angsten zijn. Niet echt feest-materiaal, bedenk ik me net. Maar ik begrijp ook niet hoe handtasjes & theedoeken & het kind van die of die boeiende gespreksstof kunnen zijn. Het wordt me soms kwalijk genomen dat ik mij afzonder op feestjes of eerder naar huis ga, maar ik vind het juist een belediging als je doet ALSOF je geinteresseerd bent! Ik ben op zoek naar een soort geestelijke voldoening die ik nergens schijn te vinden. Als een twintiger met een vervroegde midlife-crisis vraag ik mezelf af of mijn leven op dit moment niet al zoveel meer had kunnen zijn. Zoveel meer dan het nu is... al die wilde fantasien die je vroeger had zijn nooit meer dan fantasien geworden.
De kracht van het karma wordt bepaald door een optelsom van mijn goede en slechte daden. Wie puur is, in gedachten en handelen, zou uiteindelijk het nirvana kunnen bereiken. Het feest waar iedereen heen wil! Door het verleden los te laten en te leren van je fouten wordt je een beter mens, maar zo makkelijk is dit nog niet. Hoe pak je zoiets aan? Iedereen worstelt dagelijks met zijn of haar moraal, en niet te vergeten met anderen. Dit vreet vaak de meeste energie van je. Het is niet vanzelfsprekend om liefhebbende, mooie mensen om je heen te hebben. Sommigen zijn te druk met hun uiterlijk, geld, en meer oppervlakkigheid. Te druk met over anderen roddelen dat ze vergeten naar zichzelf te kijken. Zouden mensen roddelen om hun eigen onvolkomenheden te verdoezelen? Wie weet. Juist degene met de grootste mond is vaak het meest onzeker nietwaar.
Ik weet in ieder geval wel dat het soms moeilijk is met mensen om te gaan. Bij een eerste ontmoeting wordt je helaas geen gebruiksaanwijzing overhandigd. Het heeft tijd nodig om iemand te leren kennen, en soms maak je inschattingsfouten. Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, luidt het gezegde. Shit, ik wou dat ik een ezel was, maar ik ben een mens! En ik zit onder de blauwe plekken! (Dit is overigens echt waar, dus een figuurlijke metafoor -paradoxaal gelul-ziet hierbij het daglicht)
Ik wil altijd maar in het goede in de mens geloven. "Iedereen verdient een kans." Ik kan een vriendschap sluiten met iemand van 14 of 84, getrouwd of ongetrouwd, het maakt niet uit. Dat dacht ik althans. Ik heb in de afgelopen tijd geleerd dat je op je hoede moet zijn. Dat je er soms zomaar alleen voor staat. "Voor altijd" betekent meestal "tot ik een ander vind", en wie zegt dat hij je wil helpen, heeft soms verkeerde bijbedoelingen. Je kunt mensen niet zomaar vertrouwen op hun woord. Een woord is zo weinig waard tegenwoordig. Ik stoot mezelf keer op keer aan dezelfde stenen, ik ben duidelijk hardleers. Waarom is dat? Het is een patroon dat steeds terugkomt in mijn leven. Ik ben al elf keer verhuisd. Ik heb drie onafgemaakte opleidingen achter de rug. Ik trap keer op keer in de TellSell reclames en de belspelletjes (maar ze zijn ook zó overtuigend!) en ik laat mijn sleutels altijd in de brievenbus beneden hangen. Ik leer niet van mijn fouten. En dat is mijn grootste fout. Ik maak me zorgen om mijn karma zal ik maar zeggen... er kleven nog allerlei puberale kwesties aan mijn bestaan waar ik van af moet zien te komen!! Ik vind het gewoon erg moeilijk om mijn weg te vinden de laatste tijd. En als ik de voorspellingen moet geloven heb ik nog tot 2012 om verlicht te raken. :o)
Toevallig (of niet? haha) dat mijn rijbewijs en mijn inentingspaspoort nog tot 2011 geldig zijn...



brrr!!



Laten we tot die tijd voor de zekerheid maar lief en geduldig met elkaar zijn. Dat kan vast geen kwaad voor ons karma...