Ik vind het soms zo moeilijk, die anderen. Om continu met ze om te gaan.
In vriendschappen en relaties heerst vaak onzekerheid, wantrouwen en bitterheid.
We kunnen zo moeilijk het verleden loslaten, nietwaar.
Soms lukt het me gewoonweg niet het gedrag van een ander te begrijpen.
Hoe kan iemand zo koud zijn?
Is het mijn gebrek aan empathisch vermogen of relativeringstechniek?
De kracht van het woord wordt nog altijd onderschat. Je hebt geen idee hoeveel schade je aanricht.
Ik houd niet van drama. Eenvoud en rust, dat is waar ik naar streef. Maar de weg lijkt zo lang, en zit vol hindernissen. Ik zal me maar goed en warm inpakken.
En nog iets;
waarom is het zo moeilijk een schilderij te maken?
je staart naar het lege canvas
verf en kwasten enthousiast klaargelegd.
die verdomde zee van mogelijkheden overspoelt je
en het moment van creativiteit is voorbij.
vervangen door schaamte
wat dacht ik wel, 'een schilderij maken'
Prenumerera på:
Kommentarer till inlägget (Atom)
7 kommentarer:
hahahah, ja leuk he schilderen...Het gaat niet om wat je schildert maar om HOE je dat doet .....hahaha Veel succes dame
dat is wel waar, maar toch blijft het moeilijk. je eist erg veel van jezelf, ik tenminste :o)
maar ik ga binnenkort bij marieke schilderen, dan kan ik wellicht wat leren ontspannen!
Probeer het eens met muziek aan.. dat je even allerlei muziekstijlen luistert en je vanzelf wel merkt welke muziek bij je stemming van die dag past. En dan al je kleurtjes uitstallen en NIET nadenken over wat je wil gaan schilderen, gewoon lekker impulsief aan de gang gaan. Hoppa, en ergens beginnen op het doek!. :)
Als je met acryl schildert kan je er toch altijd wel weer overheen gaan als het je uiteindelijk niet bevalt, trouwens.
Zo wil het voor mij althans wel werken.
En ik hoor het wel wanneer je langskomt he ;)
X Marieke
Niet nadenken en gewoon en remember: Dik op dun en donker op licht.
En paar schetsen op papier maken vooraf helpt, veel.
lieverd,
Schilderen kan idd iedereen. En je moet niet gaan nadenken over alle mogelijkheden, maar gewoon die kwast pakken en kliederen. Er ontstaat vanzelf wel iets, en dan kun je daarna gaan nadenken of je tevreden bent of niet. Je moet niet gaan nadenken of redeneren, maar gewoon je gevoel volgen! Je brengt me op een idee trouwens ;)
En ja, die anderen... dat is me wat. Sommige mensen zijn idd gewoon koud en harteloos hoe lomp dat ook klinkt. Voor zulk soort mensen moet je je leren af te sluiten, ze zijn je energie niet waard. Besteed tijd aan jezelf, en aan de mensen die je wel vertrouwd! Je moet je gewoon niet te openstellen voor iedereen, maar somigge mensen, met hun oordelen en meningen, gewoon links laten liggen, ik denk dat je dan een stuk gelukkiger wordt, en je energoeker voeld.
Ik heb btw vandaag weer wat bladzijden verslonden van jou geleende boek. Dankjwel nogmaals daarvoor, ik heb er echt wat aan!
Dikke kus en tot gauw
Fotografie is mijn medium, omdat het te snel is om bij na te denken. Kijken, zoeken, voelen, en als je het plaatje ziet gelijk op de knop drukken, want anders is het al voorbij. *flits!* Ik denk dat ik ook lam geslagen zou worden door de eindeloze mogelijkheden van een wit doek... Door de verantwoordelijkheid om er helemaal zelf iets anders van te maken. Brrrr!!!
Oh, en Hannah, die anderen... Screw them! (Nee, niet letterlijk natuurlijk.) Echt, dat helpt.
..doe alsof het een krijttekening op de stoep is...? :D
Skicka en kommentar