Het lijkt er op dat ik enige tijd in coma heb gelegen, want volgens hen was het constant op het nieuws geweest. En in de krant. Ik heb niets gezien, echt niet. De regel is zo, dat een passagier niet meer dan 100ml flesjes aan vloeistoffen bij zich mag dragen in de handbagage (want anders zou u misschien wel een bom kunnen maken op het wc'tje van het vliegtuig). Ik ben doorgaans een heel geduldig en begripvol persoon, daar heb ik referenties van. Deze douanedoos stelde mij wel érg op de proef. Jeuk... Uiteraard probeerde ik net die andere idioten nog te onderhandelen.
'maar hier zit nog heel weinig in, ik schat zo'n 25 ml, wat denkt u?'
'het gaat om de maximale inhoud van het flesje, mevrouw. en daar staat "100 ml"op.'
'maar het gaat toch om de vloeistof? of moet ik het lege flesje ook gebruiken in die bom? hoe maak je eigenlijk zo'n bommetje?'
'als u uw spullen wilt houden moet u terug gaan en uw tas inchecken aan de balie...'
'kijk eens, dan doe ik dat toch even? ik kom zo terug.'
'... maar dan moet u dit vliegtuig helaas missen.'
'waarom zou ik mijn vliegtuig willen missen?'
'omdat u uw spullen wilt houden'
'ik wil nu, met mijn spullen, dít vliegtuig in.'
'dat zal helaas niet gaan mevrouw' ( het meest irritante nog aan deze mensen is dat ze 'u' en 'mevrouw' tegen je zeggen)
'wat doen jullie dan met mijn spullen?'
'die gaan daar in de prullenbak'
'pardon? mijn mooie deodorant met aloe vera de prullenbak in?'
'u moet uw deodorant toch hier achter laten mevrouw'
'waarom geven jullie al die spullen niet aan een daklozencentrum ofzo? '
misschien maken ze er zelf wel bommen van, bedacht ik mij later.
maargoed, victor riep mij vanaf de andere kant van het detectiepoortje, en achter mij begon het gekuch van een ongeduldige burger. victor had gelijk, ik ben een muts, maar als het om mijn zelfgekochte, dierbare spullen gaat dan wil ik vechten. ik wilde nóg liever mijn vlucht halen, dus uiteindelijk heb ik toch afstand moeten doen van zo'n beetje de helft van mijn toilettas.
en weet je wat mij het meest dwarszat? in mijn tas lag ook een broodmes. Daar kan elke idioot heel wat meer mee aanrichten dan met een alcoholloze deodorant (gevoelige huid). En dat mes hebben ze om de een of andere mystrieuze reden niet eens gezien. Puur om het principe had ik het met een sierlijke beweging in de muur naast haar moeten werpen, voordat ik de gate doorliep. in het vliegtuig zat er in de rij voor ons een kerel mijn onbegrip voor de nieuwe regel voedde . hij hoorde mijn geklaag en draaide zich naar ons toe. 'ik ben chemicus en ik kan ook zonder die vloeistoffen een bom maken hoor!' de rest van de vlucht verliep gelukkig rustig. met één oog hield ik de chemicus in de gaten. je weet maar nooit...
die deo met aloe vera is wel goed trouwens; de okseltjes waren na deze zenuwslopende uren nog redelijk droog gebleven.
4 kommentarer:
Haha... Inderdaad, wat een draaaaama was dat zeg! Ik droom er nog steeds over.. X
Hahaha, oh, dat zou ik ongetwijfeld ook vergeten, zulke dingen. "Maar mevrouw, ik heb vliegangst, en zonder die whisky ga ik het echt niet redden tot aan Barcelona."
Chemici moet je trouwens sowieso nooit vertrouwen. Dat zijn al hele enge mensen als ze gewoon hun mond houden en doen alsof ze normaal zijn. Ik kan het weten, ik heb ze zien rondsluipen op de campus in Nijmegen. Creepy!
hihih, wat een happening jah, k kwam er laatst ook pas op schiphol achter toen een vriendin van mij weg ging, dus je bent niet de enige die het heeft gemist.
Ben blij dat je weer veilig thuis bent!
hoop tot snel,
x
"hoe maak je eigenlijk zo'n bommetje?"
Hahaha... Geniaal.
Skicka en kommentar