nachtdienst

Ik kan alleen maar zeggen; thank you lord voor internet. De beste uitvinding sinds chocolade.
Wat heeft een paar uur surfen op internet mij gebracht? Ik weet nu bijvoorbeeld, dat er drijvende mp3-spelers zijn voor in bad. En dat er duizenden filmpjes over kittens te vinden zijn. En dat Britney Spears kleurlenzen draagt (en een pruik sinds ze haar hoofd kaal schoor. Arme, domme doos) En in India woont een man, die oorhaar heeft van 13 cm lang. Wat was mijn leven leeg en zinloos voordat ik dit wist.
Internet blijkt bovendien het ultieme medium voor het vastleggen van rare verzamelingen. Er zijn mensen die foto's van elektriciteitshuisjes verzamelen. Of muizevallen. Of damesslipjes, met apen erop. Ik heb er over nagedacht en ik zou liever iemand daten die damesslipjes met apen erop spaart, dan postzegels.

We hebben hier een step. Niet zo'n modern lichtgewicht exemplaar met motortje, maar een ouderwetse step. En het is léuk, dat steppen. Bovendien ben je veel sneller bij een crisis, als deze zich voordient. Dat is vannacht nog niet het geval geweest, maar aangezien anticipatie ook een kunst is heb ik een testrit gemaakt. Ik beheers de step nu volledig. Als het alarm gaat, zal ik diegene zijn die zegt "Ik ga wel." En dan step ik me het leplazarus naar de hulpbehoevende, nogsteeds verbaasd hoe snel dat ding kan rijden. Ik weet niet of het in orde is om plezier te beleven terwijl je onderweg bent naar een terminale patient. Ik denk het wel, humor is belangrijk. Als ik te lang stil zou staan bij de situatie van deze man dan kruip ik huilend bij hem in bed. En daar heeft niemand iets aan. Beter doe ik nog een keer alsof de gang een racecircuit voor stepkampioenen is.

Wanneer je in de nachtdienst zit, is het net alsof je een heel andere wereld instapt. Het is er donker en stil (afgezien van een client die het afgelopen uur roept dat hij shag nodig heeft en naar zijn werk moet. Het is 04:48. Nog een kunst: negeren) Ik kom volledig tot rust in deze schemerige wereld, waar ik gewapend met portofoon en zaklamp doorheen step. Om half acht sta ik straks weer buiten. Het zal dan hoogstwaarschijnlijk licht zijn (daar ga ik van uit. het is tot nu toe altijd nog licht geworden) en dan snuif ik de frisse lucht tevreden op. Er wacht een hondje op mij die wil wandelen, daarna een kop thee. Soms komt er een borrel of jointje brutaal om de hoek kijken (ik stribbel dan niet tegen), en dan verdwijn ik onder de warme dekens. Daar wacht weer een nieuwe wereld op mij, vol kinky seksdromen. Hoop ik.




ps. niet bellen dus vóór een uur of 3 vanmiddag. ik wens niet gestoord te worden terwijl paul walker en edward norton mij (gedipt in nutella) een bezoekje brengen.