You Tarzan, me Jane.

Quelle cliché vanavond!

Mijn kerel, uitgezakt op de bank met een biertje in de ene, een peuk in de andere hand. Voetbal op tv. De afstandsbediening veilig dichtbij. Buurrrp, een boer. En dan “Kom es effe lekkâh bij me zittûh, meissie.” Ik neem plaats naast hem, kriebel in zijn haar en stel de domme vragen als “AZ komt toch uit Eindhoven, hè schat?” en “Goh, mag dat wel, zo hard elkaar aan de shirts trekken?” Ondertussen bedenk ik me wat ik morgen zal gaan eten. Hij past de “Hmmm”-techniek toe terwijl zijn blik geen seconde van de televisie wijkt. Allebei eventjes in een totaal andere wereld, vrijwillig aan het stereotype der sekses onderworpen, en toch saampjes knus op de bank. Heerlijk eigenlijk. :o)

Ik vecht al jaren tegen de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw, maar de laatste tijd merk ik dat ik rustiger word. Ik denk aan kinderen en samenwonen, ofwel huisje, boompje, beestje. En dat idee bevalt me wel. Het komt er nog láng (lang!) niet van hoor, maar het is nu ik wat ouder ben plotseling geen vervelend vooruitzicht meer. Vroeger deed ik veel moeite het Spel van de Bal te begrijpen, tegenwoordig vind ik het prima dat ik het niet altijd snap. Ik houd van koken. En schoonmaken. Enzo. ;o)