torsdag, april 28, 2005

pleidooi voor een vleesloos bestaan 2: trap na

Een doodziek varken is neergestort op de vloer. Doodziek en uitgeput van de pijn die hij in zijn korte leven te verduren heeft gehad. Nog niet dood nee, volgens onze wetten leefde hij nog. Voordat dit korte “leven” werd beëindigd moest hij door de hel op aarde. Het arme en veel te zware dier werd door een man bij zijn oor gepakt en weggesleept.

Hij schreeuwde het uit met de laatste krachten die hij had. Het gegil ging door merg en been maar stoorde meneer niet. “Had ie maar geen varken moeten worden” reageerde hij laconiek. “Evolie of zoiets zal ervoor zorgen dat ze voor hun geboorte al tot frikadel worden gekneed” en hij werkte snel door, het was bijna pauze.

Dit varken was geboren voor een leven vol drama. Een drama dat eenvoudig op te lossen, maar niet interessant genoeg is. In de genen van varkens zit veel pech.

Hij werd geboren op een rooster. Binnen korte tijd kwam er een mevrouw met witte jas aan, hij vond haar wel gezellig en spitste zijn nieuwsgierige oren op wat er komen ging. Alle afleiding was welkom, want hij en zijn broertjes en zusjes raakten gauw uitgedarteld op het rooster. Elke dag werden zij vetter waardoor er steeds minder ruimte was. Spelen werd al gauw onmogelijk in hun jonge leventje. De mevrouw met witte jas tilde hem op aan zijn achterpoten. Hij reageerde luidkeels en wist niet wat hem overkwam. Ineens voelde hij een vlijmscherpe steek in zijn ballen. Hij kronkelde en gilde van de pijn en mevrouw liet hem weer los. Totaal in de war was hij na deze simpele castratie. Zijn nieuwsgierige aard bleef het winnen van zijn wantrouwen, maar keer op keer ondervond hij pijn, veel onnodige pijn, in plaats van liefde en respect voor zijn zijn.

Door stroomstoten in zijn nog zere kontje opgejaagd reisde hij van veestal naar vrachtwagen. Het waren de enige minuten buitenlucht die hij ooit zou opsnuiven. In de wagen werden door paniek en opeenstapeling heel wat benen gebroken, ook van hem. De eindbestemming was het slachthuis. Wat de finale stroomstoot had moeten worden, werd voor hem nog meer lijden. Hij was nog niet dood. Nee, hij leefde nog. Versuft maar niet vermoord wachtte hem een kokend bad waarmee zijn haren verbrandden. Eindelijk werd het zwart voor zijn oogjes en kwam dit jonge, trieste leventje bruut ten einde.

Hier begint onze voedertijd. Tekeningen van lachende varkens op de toonbank van de slagerij halen ons over om nog een karbonade te bestellen. “Ze zijn toch al dood”, zeggen mensen.

met dank aan Li

tisdag, april 26, 2005

piesen naast de pot

Leuke column van mijn columnX collega Marianne, geschreven naar aanleiding van de RAM van vorige week zondag. (een heel interessant programma gepresenteerd door niemand minder dan priemoogje Arnon Grunberg!)

piesen naast de pot

måndag, april 25, 2005

Zand in je String


Rembrandt is niet dood! Hij woont in "The Fun House" in Renesse en heeft ons daar dit weekend nagetekend. Kijk maar naar de handtekening.
Het was erg fijn met mijn stoere lover in Zeeland. Even dat buitenlandgevoel, weg van alles, je telefoon uitzetten. Vergis je niet over dat laatste, dat is best nog wel even slikken. Wat een moment! Mijn telefoon heeft al jaren niet uitgestaan. In het begin voel je een lichtelijke paniek door je heen gaan. "Wat mis ik nu allemaal?" "Heeft niemand mij dringend nodig?" En dan besef je dat je echt niet zo onmisbaar bent en dat alles heus wel even kan wachten. Ik moest zelfs heel even nadenken hoe je dat ding eigenlijk compleet uitzet. Maar het lukte, en ik was vrij om volledig los te gaan!
We hebben het hele rijtje afgewerkt; uitslapen, ontbijt op bed, samen in bad, samen over het strand wandelen, in de duinen zitten en uitkijken over de zee, iets drinken, iets eten, een cafeetje bezoeken, en dan een film kijken in bed. Als ik in een hotel verblijf, maakt het me geen drol uit wat er op tv is. Het is gewoon domweg leuk om in je hotelkamer in je hotelbed naar de hoteltv te kijken. Ik heb een ultraslechte film gekeken met die gozer van The Ranger. Hoe heet hij ookalweer? (En; who gives a damn?) Ik heb me opperbest vermaakt.
We waren dit weekend ook gezegend met een prachtig zonnetje, zodat ik nu met sproetjes achter het toetsenbord zit. We konden zo op een postkaartje; een stelletje hand in hand met de schoenen en sokken uit, wandelend over het strand. ("Groetjes uit Renesse!") We hebben het voetspoor van een vogel gevolgd, en naar schelpjes gekeken. En ik heb met mijn voet in een kwal geprikt. Ik moest aan silliconentieten denken. What up met al dat zand trouwens? Tussen je tenen is fijn, daar doe je het voor. Maar op de één of andere manier heb ik ook zand in mijn onderbroek, oren, bh en haar gekregen. De zee doet trouwens iets met je hersenen. Dat zou echt eens onderzocht moeten worden. Als de geur van vis en zout je neus binnendringt, zit je plotseling samen turend naar de horizon te filosoferen over de wonderlijke kloot die onze aarde is.

Ik denk dat mensen dan ook het beste voortaan ruzies en geschillen aan zee moeten oplossen. Zet al die politieke vergaderingen, hooligans en gefrustreerde moslims voortaan op het strand neer. Je wordt er rustig van, mensen. Wanneer je naar de zee kijkt, besef je hoe nietig je zelf bent en leer je relativeren. Echt, doe daar wat mee. :o)

torsdag, april 21, 2005

snoep 2





Snickers - The best of everything!


You are fun, and funny.

You know how to have a good time.

You are the life of the party and the girlfriend everyone wants.

You enjoy sex and like to try new things.



What Kind Of Candy Bar Are You?

More Great Quizzes from Quiz Diva



Ik ben goed op weg. Snickers, ook chocolade. Prima!

snoep

cho
You're chocolate. You're the old soul type, people
feel that they have known you their entire
life. Many often open up to you for they view
you as thoughtful and trustworthy. Although
people trust you, you have a hard time trusting
them. You prefer to keep your feelings bottled
up inside, or display them very quietly. It is
alright to open up every once in a while.


Chocola... ik had niet anders verwacht. Ha!
Test wat voor snoep jij bent bij Quizilla .

Foto: nieuwe tattoo


Mijn nieuwe tattoo. Uw lichaam is de tempel van uw ziel, versier haar zoals u wenst...en leuk detail is dat mijn broertje Marcus exact hetzelfde kosmische kruis heeft laten zetten op zijn rug. Marcus, ik weet dat het even doorbijten was. Ik ben trots op je! :o)

lördag, april 16, 2005

ColumnX

Columnx, leuke site voor en door amateurschrijvers als ondergetekende. Je kunt je stuff erop posten en krijgt leuk, opbouwend commentaar van andere leden. Er zitten een paar hele goeie stukkies tussen. Ook van mij. hi hi Dus als je een keer niks te doen hebt, is het zeker de moeite waard een kijkje te nemen!

Mijn favoriet van deze week wil ik je niet onthouden:

Door Kees Schilder -
Al een tijd ben ik ze niet meer tegengekomen terwijl ik toch echt wel op plaatsen kom waar ze, bij wijze van spreken, tot het meubilair worden gerekend.Mijn buurman is er zo één. Ik heb hem al een tijd niet gesproken maar nu ik, op zijn verzoek, zijn huis binnenloop realiseer ik mij ineens dat hij ook zo’n soort man is.Zo’n randdebiel die alles seksueel maakt.Voorbeeld?
Hij gebruikt bijvoorbeeld geen kopieerapparaat maar een copuleerapparaat. Vrouwen zijn lekkere wijven en mannen met snorren of baarden; pratende kutten.Zo staat hij ook nooit in een file maar in een “Frans meisje”. Mannen heten gewoon Jan, Piet of Desiderius maar vrouwen zijn “je weet wel, met die lekkere tieten”‘Zo, Kees. Nog lekker gewipt de laatste tijd?’, begroet hij mij. Ik kijk hem alleen maar aan.‘Ik was wat etiketten aan het neuken’, gaat hij achteloos door. ‘Je weet wel, uitnodigingen versturen voor mijn dertigjarige jubileum als verzekeringspik. Ik ga een feest geven voor al mijn vrienden en en een stel lekkere dozen’‘Ach kijk aan’ zeg ik vriendelijk. ‘Hoeveel komen er? Anderhalf? Trouwens, wat doe ik hier eigenlijk?’‘Ja, sorry’, zegt hij. ‘Ik heb mijn enkel gebroken en ik moet wat contant geld kwijt. Zou jij dat naar de bank willen brengen?’. Hij overhandigt mij een stapel biljetten en knipoogt veelbetekenend.:’Veel hè? Meer dan je in de hoerenbusiness binnenhaalt, waar of niet?’ ‘Weet ik veel’, antwoord ik .’Dat zal jij beter weten dan ik’.‘Gehgehgeh’, lacht hij kakelend en steekt zijn duim tussen wijs-en middelvinger.’Volgens mij kier jij een keer of zes in de week, waar of niet?’‘Dat gaat je geen flikker aan’, zeg ik. ‘Zorg jij nou maar dat je, behalve die enkel ,niet ook nog eens RSI krijgt.’‘Wat is dat’, vraagt hij met zijn tong zijn lippen likkend.‘Dat krijg je als je steeds dezelfde beweging met je hand maakt, leg ik hem zuchtend uit.‘Maakt niet uit, lacht hij. Ik heb altijd nog mijn andere hand. Nou, tot straks Pik, of wil je nog een glaasje beffen, oh sorry, bessen-up? Gehgehgeh.'
Eindelijk sta ik buiten.Wat een opluchting na al dat debiele seksueelgetinte gezever. Snel race ik als de sodemieter naar de bank van die klootmajoor.3000 euro.Waar zou die seksueel gestoorde geitenneuker die vandaan hebben?‘Dat is dan 12 euro’, zegt de bankmevrouw.Ik kijk haar wezenloos aan. Niet begrijpend. Ongelovig. Twijfelend aan banken in het algemeen en aan de hele , links en rechts, verklote Maatschappij in het bijzonder.‘Wat zeg je??’ weet ik er eindelijk uit te persen.‘Dat is dan 12 euro’, herhaalt ze. ‘Provisie voor het storten’, legt ze uit. ‘U heeft hier geen rekening dus moeten wij u 12 euro in rekening brengen.’Ik slik een paar keer. Gal komt in golven omhoog. Bloed wil aan alle kanten mijn oren, neus ogen en God weet hoeveel andere gaten uitgutsen.
“IK STORT NIET VOOR MEZELF STOMME DOOS. IK HELP MIJN BUURMAN, UW GEACHTE CLIENT DE WELEDELE HEER VAN KUTTEREN.!! HOERENLOPER VAN BEROEP, KAN ZELF NIET KOMEN VANWEGE EEN GEBROKEN ENKEL, OPGELOPEN BIJ EEN PARTIJ SIMULTAAN NEUKEN MET ZES KROKODILLEN!!.DAAR GA IK ECHT NIET VOOR BETALEN! VERGEET DAT MAAR!'

Vanuit mijn ooghoeken zie ik zes beveilingspikken aan komen hollen.Like I said. Ik ben ze al een tijd niet meer tegengekomen. Van die randdebielen die alles seksueel maken….

tisdag, april 12, 2005

Pleidooi voor een vleesloos bestaan

Nothing will benefit human health and increase chances for survival of life on Earth as much as the evolution to a vegetarian diet. - Albert Einstein

Laatst had ik het over de potentiële aanslag op het leven van Umfufu. Het idee alleen al dat mijn poessie door iemand doodgeslagen wordt, maakt me misselijk. Je kunt je ook niet voorstellen, dat er in andere werelddelen mensen zijn, die schatjes als Umfufu slachten en in een restaurant serveren. Maar dat gebeurt wel degelijk. Voor mij is een koe niet anders dan een kat, een hond niet anders dan een kip. Er wordt mij regelmatig gevraagd waarom ik vegetarier ben. Sorry, maar dat vind ik een stomme vraag. Ik wil het graag even omdraaien; waarom ben jij een vleeseter?

Intellectueel gezien, mogen mensen en dieren dan wel anders zijn, maar het is vrij duidelijk voor iedereen dat dieren een rijk emotioneel leven hebben, en dat zij ook pijn en vreugde kunnen voelen. Dieren kunnen zich zelfs vervelen en jaloers zijn (hoe zeer kun je op een mens lijken). Het is makkelijk om de relatie tussen een hamburger en de koe waar het vandaan komt te vergeten. Maar een aantal jaar geleden besefte ik elke keer dat ik een hamburger at, dat een koe daarvoor met loeien en grazen en ademen is gestopt. En -ik ontken mijn beïnvloedbare karakter niet- ik was verliefd op een geweldige jongen die zijn hele leven al vegetariër is. En toen ben ik maar gestopt met vlees eten. :o) Ik heb er sinds die dag nooit spijt van gehad.

Met in gedachten de chaostheorie, hoop ik net als de chinese vlinder ook ergens een 'storm' te veroorzaken... dus neem even de tijd om dit te lezen. :o)

Ik zou liegen als ik zei dat ik mijn 'geloof' in het vegetarisme niet aan je wil opdringen. Natuurlijk wil ik dat! Ik vind het frappant dat ik de enige in mijn vriendenkring ben die geen vlees eet. Het is immers één van de makkelijkste dingen om mee te beginnen als je bent voor een betere, schonere wereld. Ik vind bovendien dat je niet moet zeiken over deze verwaarloosde wereld, als je tegelijkertijd overal met je auto naartoe gaat en je afval niet scheidt. Naast het feit dat men het slachten van dieren barbaars vindt, zijn er talloze economische, politieke en ethisch onderbouwde argumenten om voor het vegetarisme te kiezen. Daar zal ik nu niet te diep op in gaan, maar geloof mij ik win de discussie met gemak. Ik heb op internet gezocht naar argumenten vóór het eten van vlees, maar die zijn echt in de minderheid.

Het niet toedienen van rechten aan dieren, enkel en alleen omdat ze van een andere soort zijn is iets wat in de geschiedenis nogal eens terug te vinden is. Hoelang is het nou geleden dat zwarte mensen geen rechten hadden omdat ze niet wit waren? Hoelang konden vrouwen niet stemmen omdat ze geen man waren? En hoelang worden dieren nog uitgebuit, omdat het geen mensen zijn? We hebben geen vlees meer nodig om te overleven, vlees is allang niet meer essentieel voor gezondheid en misschien is het gewoon tijd dat we ons zelf eens bewijzen dat we inderdaad geciviliseerd zijn geworden door de eeuwen heen.

Je twijfelt nog? Je zou wel willen, maar oh je vind het zo lekker? Dat zal vast, maar maak het eten van vlees dan op z’n minst een bijzondere gebeurtenis. Spreek met jezelf af, dat je alleen in het weekend jezelf verwent met een mals biefstukje. Leer het meer waarderen. Sta er eens bij stil wat er allemaal aan vooraf is gegaan. Graai het niet uit de koeling in de winkel alsof het niks is. Het is niet niks, het was ook een beestje met een mama. Ga ook eens wat vaker naar de biologische slager. Die biedt je vlees aan van een dier dat een volwaardig leven heeft geleid. Probeer ook bijvoorbeeld het nieuwe product 'Valess' eens! Ik heb het mijn vriend ook voorgeschoteld (en we hebben het hier over iemand die Tofu ‘gebakken spons’ noemt) en hij was blij verrast. De structuur en de smaak leken verdomd veel op die van een lekker kippetje.

Waarom denk je trouwens dat vlees lekker is? Van nature heeft het namelijk geen smaak.
Waarom is vlees dan lekker; dat heeft te maken met het slachtproces. Als een dier gedood wordt, dan komt er een proces op gang dat de smaak aan vlees geeft. Dat proces stuwt een zuur door het vlees dat de ontbinding op gang brengt. Dat zuur heet urinezuur. Dat is geen geintje. Zoek het maar op op internet. En jouw vlees wordt na de slachting uiteraard bewerkt, ingepakt, gekruid, en thuis ga je het bakken of braden zodat het lekker wordt. Een stuk rauw vlees in een pan water koken is niet te vreten! Schijnt het.

Voor de gelovigen onder u allen (die ook heel zeldzaam zijn in mijn vriendengroep):

Er was ook geen slachthuis in het Hof van Eden hoor. Als je gelooft dat Jezus aan het kruis is gestorven, dan begrijp je dus als geen ander het lijden van de onschuldigen en zwakken, die zich niet kunnen verdedigen. Horen dieren daar niet bij? De boodschap van Jezus was er een van liefde en compassie nietwaar. De bio-industrie en slachthuizen, waar dieren een gewelddadige dood sterven, hebben niets met liefde en compassie te maken.

"Men zegt vaak dat mensen altijd al dieren gegeten hebben, alsof dit een reden is om dit te blijven doen. Volgens deze logica zouden we ook niet moeten proberen voorkomen dat mensen andere mensen doden, aangezien dit ook gedaan wordt sinds mensenheugenis."

Isaac Bashevis Singer (Nobelprijswinnaar 1978)

Tot slot, voor diegenen die nogsteeds zeggen dat het ‘natuurlijk’ is, voor mensen om vlees te eten (een bewering die wetenschappelijk weinig poten om op te staan heeft) : Geef een baby in een wieg een appel en een konijn. Als de baby het konijn op eet en met de appel gaat spelen, koop ik voor jou een nieuwe auto. :o)

Met dank aan Animalfrontline en de EVA. Lees ‘waarom vegetarisch?

Vegetarische recepten
beroemde vegetariers
het dieren ABC
filmpje

söndag, april 10, 2005

You Tarzan, me Jane.

Quelle cliché vanavond!

Mijn kerel, uitgezakt op de bank met een biertje in de ene, een peuk in de andere hand. Voetbal op tv. De afstandsbediening veilig dichtbij. Buurrrp, een boer. En dan “Kom es effe lekkâh bij me zittûh, meissie.” Ik neem plaats naast hem, kriebel in zijn haar en stel de domme vragen als “AZ komt toch uit Eindhoven, hè schat?” en “Goh, mag dat wel, zo hard elkaar aan de shirts trekken?” Ondertussen bedenk ik me wat ik morgen zal gaan eten. Hij past de “Hmmm”-techniek toe terwijl zijn blik geen seconde van de televisie wijkt. Allebei eventjes in een totaal andere wereld, vrijwillig aan het stereotype der sekses onderworpen, en toch saampjes knus op de bank. Heerlijk eigenlijk. :o)

Ik vecht al jaren tegen de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw, maar de laatste tijd merk ik dat ik rustiger word. Ik denk aan kinderen en samenwonen, ofwel huisje, boompje, beestje. En dat idee bevalt me wel. Het komt er nog láng (lang!) niet van hoor, maar het is nu ik wat ouder ben plotseling geen vervelend vooruitzicht meer. Vroeger deed ik veel moeite het Spel van de Bal te begrijpen, tegenwoordig vind ik het prima dat ik het niet altijd snap. Ik houd van koken. En schoonmaken. Enzo. ;o)

lördag, april 09, 2005

Beware of the Giftige Klare Sla

Zakjes met kant en klare, gewassen sla vormen één van de nieuwe successen van de gemaksindustrie. Maar dat gemak komt met een prijs. De catalogus van de Britse hippe duurzame-kledingfabrikant Howies tekende het recept van gewassen sla op:

Voeg eerst vier snufjes insecticide toe. Twee snufjes schimmeldodend middel. En twee delen herbicide. Na de oogst bewaren onder omstandigheden die het zuurstofgehalte beperken van 21% tot 3% en de zuurstof vervangen door een overeenkomstige hoeveelheid CO2. Dat is dé manier om het verouderingsproces tegen te gaan, zodat de sla er fris uit blijft zien. Al gaat de kwaliteit wel achteruit met iedere dag die voorbij gaat. In deze toestand kan de sla tot een maand worden bewaard.
Neem dan een hoeveelheid chloor, ongeveer 50 mg per liter is genoeg, het equivalent van 20 maal de hoeveelheid in het gemeentelijke zwembad. En spoel de sla voorzichtig af. Dan in een zakje stoppen, klaar voor de verkoop.
Supermarkten. Blijf er uit de buurt.

Ik wist dat de kant en klare producten in de supermarkt enigszins bewerkt zijn voordat ze in het zakje of potje terecht komen. Maar er zit zoveel meer achter. Ik raad je aan om NIET, zoals ik, te gaan lezen over dit soort zaken, want het wordt steeds onaangenamer om te gaan winkelen. Ik ben sindskort een bezoeker van de biologische supermarkt, en daar voel ik me al een stuk 'veiliger'. Denk niet dat ik langzaam verander in een typetje dat op geitewollensokken zonder make-up rondloopt en alleen maar wortels eet! Ik ben verslaafd aan winegums en dat kan ik niet opgeven. Daar zit vast en zeker ook een boel rotzooi in...en god, ik rook de laatste tijd als een ketter. Maar het voelt toch prettig om dat een beetje te compenseren met gezonde, natuurlijke voeding. En vlees eet ik al jaren niet meer.Hypocriet? Nee, want het is míjn lichaam en ik zorg ervoor op de manier zoals mij dat uitkomt. Ik erger me rot aan de talloze mensen die mij steeds vragen waarom ik geen vlees eet. Waarom heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden? Het zou juist andersom moeten zijn, waarom eet jij wél vlees?

Ik ga weer aan het werk (wat een luizebaantje...he he)
Verwacht morgen een pleidooi voor het vegetarisme op mijn blogje. :o)

Ohja, gisteren zooooooo ontieglijk heerlijk gekookt. Tip: Koop van die kleine stenen bakkies die in de oven kunnen. Vul hem met aubergine, tomaat, knoflook, pesto, mozzarella en gooi er een overdreven dikke laag gruyère overheen. In de oven, 180 graden, zo'n 15 a 20 minuten. Ik heb geweldig genoten... die kaas die uitdagend over het randje heen komt druipen, die knoflook die zich in de groenten een weg heeft gebaand, de mozzarella en pesto die elkaar moeiteloos vonden en samensmolten... heerlijk.


Ode aan Victor

Friendship improves happiness and abates misery, by the doubling of our joy and the dividing of our grief
--Marcus Tullius Cicero

Mijn beste vriend zei laatst tegen mij “Ik ben toch je beste vriend Hannah? Waarom heb je nog niets over mij geschreven? Dat is toch het minste wat je mij verschuldigd bent.” Zijn denken was enigszins vertroebeld door het rijkelijk vloeiende bier, maar ik zag dat hij het meende. Oei!

Nou, vooruit…

Iedereen weet dat een vicieuze cirkel niet van binnenuit doorbroken kan worden. Iemand van buitenaf moet een hand uitsteken om de geleidelijke aftakeling stop te zetten. Ik heb echt veel aan hem gehad in de diepe dalen, en de meeste pieken die ik mij kan herinneren hadden ook met hem te maken. Wij hebben samen een paar mooie momenten gedeeld.

Een onvergetelijke paddotrip, waarbij we kortstondig een andere kijk op het leven kregen, en bij het ontwaken al uren op een mesthoop bleken te liggen.

Een geweldige vakantie in Zweden, waarbij ik hem aan mijn tweede thuis heb kunnen voorstellen en hij het concept ‘mug’ leerde kennen.

Een gesjeesd bezoek aan Warner Bros Movieworld, waarna we in het hotel elkaar zwoeren dat we ontzettend uit zouden gaan, maar om half elf uitgeput, snurkend in bed lagen.

Een weekend in het bos van Gorssel, in een veel te klein tentje die blauw stond van alle joints die we samen rookten en nog dagen naschudde van onze oneindige lachkicks.

En dan was er nog ons weekendje Antwerpen, waar we de inhoud van de minibar eens goed bekeken hebben en waar Victor vier keer terug ging naar een winkel alvorens hij besloot dat ene vest te kopen. En een hete vakantie op Sicilie, waar we als kleuters met onze matchende duikbrillen uren op de bodem van het zwembad hebben gelegen, en naar een echte penisbar zijn gegaan. En natuurlijk de vele, vele uren die we al jaren samen bij de radio hebben doorgebracht.

Maar ook wanneer mijn hart weer eens gebroken was kon ik altijd bij hem terecht. En als ik ’s nachts bang ben kan ik hem bellen. Het is fijn om te weten dat iemand voor je klaarstaat, no matter what.

Wij zijn de Nederlandse spin-off van Will & Grace. Niet op het gebied van sexuele voorkeur, ik geloof dat hij wel hetero is…maar dat zou je hem zelf even moeten vragen (even pesten hoor, daar is hij ook erg gevoelig voor). We eten elke maandag samen en keuren elkaars nieuwe liefdes goed. Aan de manier waarop wij met elkaar omgaan vraagt men zich niet zelden af of wij getrouwd zijn. We kibbelen er soms op los en hebben een eigen taaltje. Met één blik kunnen we elkaar laten weten dat iemand er bijloopt als een loser. De oogopslag wordt meteen begrepen. Heerlijk is dat. Ja, we kunnen best gemeen zijn achter je rug om. Be ware!

Bij deze Victorio, ben je mijn beste vriendje, voor altijd. Wat er ook gebeurt, vergeet dat nooit!

Oh en mag ik wat geld lenen? Ik ben blut.
he he


onsdag, april 06, 2005

Getikte Buurvrouw Bedreigt Poes

Mijn buurvrouw is me er eentje. Ze heeft een opvallende verschijning, die niet in de laatste plaats komt door het feit dat zij dagelijks zingend door de stad loopt. Op plateauzolen waar ik niet eens de hoek van de straat mee zou halen, welteverstaan. Ze is gewoon lekker in een LSD-trip blijven hangen in de jaren 60 weetjewel. Ik heb haar daarom altijd wel geinig gevonden, tot gisterenmiddag.

Umfufu speelt graag buiten. Dat doen alle katten, en bovendien vind ik het heel natuurlijk dat een kat buiten kan ravotten, graven, piesen en wippen.

Mijn buurvrouw stond gisteren woedend aan mijn slaapkamerraam te kloppen. Ik kwam net uit de douche en ik had bepaald geen behoefte aan een tirade. Heb ik nooit, maar als ik net wakker ben helemáál niet. “Jouw poes zit in mijn tuin, Als ik haar nog één keer in mijn tuin zie, dan gooi ik haar dood met een steen. Je wilt toch niet dat er iets met je poesje gebeurt hè?”

Pardon? Waar haalt ze het gore lef…

Ja, dat dacht ik ook al ja! Ik probeerde met haar te levelen maar het ging vrij moeilijk omdat mijn handdoek steeds verder van mijn lichaam afzakte en zij mij geen seconde liet uitpraten. Er viel niet met het mens te onderhandelen.

Die kleine Umfufu bedreigen? Mijn aandoenlijke pluizebol die ik met zoveel liefde heb grootgebracht in dezelfde zin met een steen betrekken? Ik zie haar al met gespleten schedeltje op de grond liggen, mij roepen om hulp, maar ik versta haar niet want ik hoor alleen “miauw…” Ik wilde dat ik een goed gebekte kung-fu bitch was. Dan zou ik háár eens met een steen achterna zitten. Dan zou ik haar ruiten eens met een hele zak stenen bekogelen. Maar opgevoed als ik ben heb ik haar een briefje door de bus gegooid, met een uitnodiging tot een volwassen gesprek. Hier heb ik uiteraard niets op gehoord.

Op dit moment is het donker. Ik heb gewacht tot het schemerde en toen hebben Umfufu en ik heel zachtjes het raam open gedaan. Ik heb haar een vaarwel kusje gegeven en haar gezegd dat ze niemand mocht vertrouwen. Ik hoop dat ik haar pootjes vannacht weer op mijn deken voel… anders gaat het morgen ontzettend tochten bij mijn buurvrouw.
Als je nog een mooie, zware steen thuis hebt liggen, ben je van harte welkom.

fredag, april 01, 2005

BULTJES

Die irritante bultjes op het puntje van je tong, waar komen ze in godsnaam vandaan? Mijn mama zei altijd dat je dat kreeg als je te weinig vitamientjes at. Ik heb altijd gedacht dat het een valstrik was om mij m’n bord leeg te laten eten. Maar de laatste tijd eet ik erg ongezond en onregelmatig, en jawel, daar is er weer eentje. Op labiele momenten hoor ik meteen een stemmetje in mijn hoofd : “Tongkanker.” Van al het roken, natuurlijk. Maar dan pets ik mijzelf op de wang en denk ik aan het verhaaltje van mama, en dan eet ik die avond héél gezond.

Ik heb ook een bultje in mijn nek. Hij kan bewegen en hij doet soms pijn. De hypochonder in mij denkt uiteraard “Tumor.” Maar op een helder moment vertel ik mijzelf dat het een verward lymfekliertje is. En dat ik over een paar dagen even naar de dokter ga, als ik er nog last van heb. Maar ik houd daar gewoon niet van; onherkenbare dingetjes aan mijn lijf.
Zo heb ik ook een bultje op mijn borst ontdekt, en een jeukerig bultje van dezelfde soort op mijn arm. Tja, daar kon ik zo gauw geen fatale ziekte aan vastknopen, maar toch altijd even die vreemde verwarring wanneer je lichaam iets raars heeft hè. Mijn lover, de nuchterheid zelve, merkte koeltjes op “Je hebt gewoon vlooien, meisje”.

(Hej! Zijn we al zo ver in onze relatie dat we elkaar zulke dingen kunnen zeggen? Het bleek van wel. )

Vlooien, omdat Umfufu altijd bij mij in bed slaapt, en ze sinds enige weken ook naar buiten gaat. Ze heeft denken we flink wat gerotzooid met de katertjes van de buurt, en wat nieuwe springerige vriendjes mee naar huis genomen. Mijn bed is waarschijnlijk voor vlooien een uiterst behaaglijke omgeving om je voort te planten. Dat had ik zelf trouwens ook al ontdekt.
De huid van de mens schijnt ook de eitjes van de vlo meer houvast te bieden dan de gladde vacht van een kat, dus het zou heel goed kunnen.

Vlooien! Wat een opluchting! Vlooien beats kanker every day nietwaar.

Maargoed, toch maar even mijn bed verschonen morgen en van die anti-vlooien-nek-druppeltjes voor Umfufu kopen. Want de enige die zich in mijn huis gaat voortplanten ben IK.